Een zakelijke onderneming is een economische instelling die zich bezighoudt met de productie en/of distributie van goederen en diensten om winst te maken en rijkdom te verwerven. Het omvat een groot aantal activiteiten die kunnen worden ingedeeld in twee brede categorieën, namelijk industrie en handel. Iedere ondernemer heeft als doel een bedrijf te starten en uit te bouwen tot een succesvolle onderneming.

De Directoraten van Industrie zijn de knooppuntagentschappen in verschillende staten die nieuwe ondernemers helpen en begeleiden bij het opstarten van een industriële eenheid in de betrokken staat. Ze bieden een interface tussen de industrie en andere instanties voor industriële input en stellen de ondernemer in staat om op één enkel punt verschillende industriële goedkeuringen en goedkeuringen van verschillende afdelingen te verkrijgen.

Bedrijfsfinanciering verwijst naar de fondsen en financiële steun die een ondernemer nodig heeft voor het uitvoeren van de verschillende activiteiten die verband houden met zijn/haar bedrijfsorganisatie. Het is nodig in elke fase van de levenscyclus van een bedrijf. Hoewel de hoeveelheid kapitaal die een onderneming nodig heeft afhangt van de aard en omvang van het bedrijf, is het tijdige en adequate aanbod ervan onmisbaar voor elke vorm van industriële opzet (klein, middelgroot of groot). Het financiële systeem in India kan worden onderverdeeld in geldmarkt en kapitaalmarkt. Voor het reguleren van de activiteiten van de geldmarkt is de Reserve Bank of India (RBI) de hoogste autoriteit, terwijl de Securities and Exchange Board of India (SEBI) toezicht houdt op het functioneren van de kapitaalmarkt.

De belangrijkste bestanddelen van het systeem waarmee een ondernemer geld kan inzamelen voor zijn/haar onderneming zijn: -

a) Venture Capital: Durfkapitaal is een belangrijke financieringsbron voor kleine en middelgrote bedrijven. Durfkapitalisten bestaan uit professionals uit verschillende vakgebieden. Ze verstrekken fondsen (bekend als Venture Capital Fund) aan deze bedrijven na onderzoek van de projecten.

b) Banken: een bank is een instelling die gelddeposito's van het publiek accepteert, die op verzoek terugbetaalbaar zijn en per cheque kunnen worden opgenomen. Dergelijke deposito's worden gebruikt voor het verstrekken van leningen aan anderen en niet voor het financieren van welke aard dan ook voor het eigen bedrijf. De term kredietverlening omvat zowel directe leningen aan kredietnemers als indirecte leningen via beleggingen in openmarkteffecten. 

c) Overheidsregelingen: Een ondernemer heeft een continue geldstroom nodig, niet alleen voor het opzetten van zijn/haar bedrijf, maar ook voor een succesvolle bedrijfsvoering en voor regelmatige upgrades/modernisering van de industriële eenheid. Om aan deze eis te voldoen heeft de regering (zowel op centraal als op staatsniveau) verschillende stappen ondernomen, zoals het opzetten van banken en financiële instellingen; het formuleren van verschillende beleidsmaatregelen en regelingen, enz. Al deze maatregelen zijn specifiek gericht op de bevordering en ontwikkeling van kleine en middelgrote ondernemingen

d) Niet-bancaire financiële bedrijven: niet-bancaire financiële bedrijven (NBFC's) zijn snel in opkomst als een belangrijk segment van het Indiase financiële systeem. Het is een heterogene groep instellingen (anders dan commerciële en coöperatieve banken) die op verschillende manieren financiële intermediatie uitvoeren, zoals het accepteren van deposito's, het verstrekken van leningen en voorschotten, leasing, huurkoop, enz. Ze werven geld van het publiek, direct of indirect, en lenen dit uit aan de uiteindelijke uitgevers. 

e) Financiële instellingen: De regering van India heeft, om te voorzien in voldoende kredietaanbod aan verschillende sectoren van de economie, een goed ontwikkelde structuur van financiële instellingen in het land ontwikkeld. Deze financiële instellingen kunnen grofweg worden onderverdeeld in All India-instellingen en instellingen op staatsniveau, afhankelijk van de geografische dekking van hun activiteiten. Op nationaal niveau verstrekken zij leningen op lange en middellange termijn tegen redelijke rentetarieven. 

Juridische aspecten zijn een onmisbaar onderdeel van een succesvol zakenklimaat in elk land. Ze weerspiegelen het beleidskader en de mentaliteit van de regeringsstructuur van dat land. In India is de Companies Act, 1956, de belangrijkste wet die alle aspecten met betrekking tot een bedrijf regelt. Het bevat bepalingen met betrekking tot de oprichting van een bedrijf, de bevoegdheden en verantwoordelijkheden van de directeuren en managers, het bijeenbrengen van kapitaal, vergaderingen van holdings, het bijhouden en controleren van bedrijfsrekeningen, bevoegdheden tot inspectie en onderzoek van bedrijfsaangelegenheden, de wederopbouw en fusie van een bedrijf en zelfs de liquidatie van een bedrijf.

De Indian Contract Act uit 1872 is een andere wetgeving die alle transacties van een bedrijf regelt. Het legt de algemene beginselen vast met betrekking tot de totstandkoming en afdwingbaarheid van contracten; regels voor de bepalingen van een overeenkomst en aanbieding; de verschillende soorten contracten, waaronder die van schadeloosstelling en garantie, borgtocht en pandrecht en agentuur. Het bevat ook bepalingen met betrekking tot contractbreuk.

De andere belangrijke wetgevingen zijn: - de Industries (Development and Regulation) Act 1951; Vakbondswet; de Mededingingswet, 2002; de Arbitrage- en bemiddelingswet, 1996; de Foreign Exchange Management Act (FEMA), 1999; wetten met betrekking tot intellectuele eigendomsrechten; evenals wetten met betrekking tot arbeidswelzijn.

India heeft een goed ontwikkelde belastingstructuur. De macht om belastingen en heffingen te heffen wordt verdeeld over de drie regeringsniveaus, in overeenstemming met de bepalingen van de Indiase grondwet. De belangrijkste belastingen/heffingen die de regering van de Unie mag heffen zijn: -

a) Inkomstenbelasting (behalve belasting op landbouwinkomen, die de deelstaatregeringen kunnen heffen)

b) Douanerechten, centrale accijnzen en omzetbelasting en

c) Servicebelasting

De belangrijkste belastingen die door de deelstaatregeringen worden geheven, zijn: -

a) Omzetbelasting (belasting op de intrastatelijke verkoop van goederen),

b) Zegelrecht (recht op eigendomsoverdracht),

c) Staatsaccijnzen (heffing op de vervaardiging van alcohol),

d) Landinkomsten (heffing op land dat wordt gebruikt voor agrarische/niet-agrarische doeleinden),

e) Belasting op amusement en belasting op beroepen en roepingen.

De lokale instanties zijn bevoegd om heffingen uit te voeren: -

a) Belasting op onroerend goed (gebouwen, enz.),

b) Octroi (belasting op het binnenbrengen van goederen voor gebruik/consumptie binnen gebieden van de lokale lichamen),

c) Belasting op markten en

d) Belastingen/gebruikerskosten voor nutsvoorzieningen zoals watervoorziening, afvoer, enz.

Voor meer informatie kunt u terecht: -

a) Belastingheffing van individuen - Koppeling

b) Belastingheffing op partnerschappen - Koppeling

c) Belastingheffing op vennootschappen - Koppeling

d) Belastingheffing op andere vormen van bedrijfsentiteiten - Koppeling

e) Servicebelasting - Koppeling

f) TDS, TCS, TAN - Link